Het verdient aanbeveling om nog eens goed na te denken over de slagzin van het laboratorium van Heike Kamerlingh Onnes: Door meten tot weten. Want let op, de slagzin was uitdrukkelijk niet: Meten = Weten. Tussen meten en weten bevinden zich namelijk wetenschappelijke concepten, wiskundige noties, rekenkundige principes en onuitgesproken vooronderstellingen. Doorbraken op het gebied van perceptie, dieper inzicht in cognitie en onderzoek naar bewustzijn zijn op dit moment meer afhankelijk van conceptuele vernieuwingen dan van verdergaande metingen. Het wachten is dus op de komst van creatieve neurofilosofen, aldus bijvoorbeeld Michael Gazzaniga. Tot die tijd hopen we dat onderzoekers met hun scanners steeds meer onverklaarbare feiten aandragen, zodat de verwarring toeneemt en in brede neurowetenschappelijke kring het besef postvat dat scannen nog geen weten is.
Bovenstaande is de conclusie van een essay dat te lang is om in een blog te plaatsen. Klik hier voor het hele essay (op SCRIBD).
Posts
1 opmerking:
Hier ben ik het dan wel helemaal mee eens. Ook verdedig je hier het belang van de eigen "beroepsgroep" dat onder wetenschappers nog wel eens ter discussie staat.
Verder denk ik dat Schopenhauers "world knot" probleem een reden is waarom wetenschappelijke theorieën van bewustzijn nog wel eens verkeerd begrepen worden. Als een filosoof een taak heeft dan is wel te verduidelijken waar mensen hun verwachtingen te hoog gespannen zijn.
Een reactie posten