vrijdag 28 maart 2008

Een elektrode voor geluk

Ik kom net onder de douche vandaan. Dat is voor mij een van de meest gelukzalige momenten van de dag. En als ik er echt van wil genieten ga ik eerst een rondje hardlopen. Daarna stap ik dan onder de douche. Een grote douche, met heel veel water, en een geiser die ik weet niet hoeveel liter warm water per minuut levert zodat ik nooit het gevoel heb dat er ergens een koud straaltje tussen zit. En ik douche lang, heel lang, want dat gelukzalige gevoel wil ik vasthouden. Liters drinkwater, heel veel gas, op jaarbasis een belachelijke verspilling en veel te hoge emissie voor het dagelijkse genotskwartiertje van een filosoof. Houdt dit beeld even vast.
Gisteravond was in De Wereld Draait Door een neuropsychiater te gast. Damiaan Denys is gespecialiseerd in de behandeling van dwangneurosen. Hij behoort, zoals Matthijs van Nieuwkerk zei, tot de voorhoede van het wetenschappelijke onderzoek op dit gebied. Denys behandelt dwangneurosen door een elektrode in te brengen in het hersengebied dat voor de dwanghandelingen verantwoordelijk is. Onder de schedel wordt een batterij geplaatst die de elektrode van stroom voorziet. De elektrische activiteit van de elektrode zorgt ervoor dat de activiteit in het hersengebied verandert waardoor de dwanghandelingen sterk afnemen.
"De eerste resultaten waren," zo sprak Denys, "hoopvol." En Denys verhaalde uiteraard over patiënten die nu slechts een of anderhalf uur per dag verloren aan hun dwangneurose, tegenover soms wel tien uur voor de operatie. Het levensgeluk van deze mensen, die in de reguliere psychiatrie waren uitbehandeld, nam zienderogen toe. Prachtig. Een ieder die genot hoog in het vaandel heeft staan, kan niet anders dan dergelijk onderzoek toejuichen.
Toch was Denys niet onverdeeld gelukkig met de resultaten. Bij een meisje had de behandeling geen effect. Dat wil zeggen, geen effect op haar dwanghandelingen. Het meisje voelde zich echter wel gelukkiger dan voor die tijd, ze was gewoon blij! “Toen,” sprak Denys, “hebben we gezegd, we gaan toch een ethisch standpunt innemen.” En hij en zijn team besloten de elektrode weer te verwijderen, omdat “wij als psychiater niet gemaakt zijn om u gelukkiger te maken, wij zijn er om u van uw klachten af te helpen. Dus wat gaan we doen? We gaan het uitzetten, en we zoeken een ander proces om toch die klachten trachten te doen afnemen.”
De uitspraak “we gaan een ethisch standpunt innemen” kan twee dingen betekenen. Ten eerste kan het betekenen dat er een standpunt moest worden ingenomen van ethische aard, een standpunt dat betrekking had op het goede leven. Ten tweede kan de uitspraak betekenen dat een ethisch correct standpunt moest worden ingenomen. Denys heeft een standpunt ingenomen over het goede leven van zijn patiënte, maar de grote vraag is of het een correct standpunt is.
Waarom zou je een elektrode die iemand gelukkiger maakt verwijderen? We koppelen ons voortdurend aan apparaten die ons prettiger doen voelen. Auto’s, horloges, televisies, golfclubs, laptops, boeken, senseo’s en mobiele telefoons prikkelen onze genotcentra en maken het leven een stuk aangenamer. En nu is er een apparaat dat onder onze schedel zit en ons gelukkiger maakt, en dan mag het niet?! Wat voor ethische theorie heeft Denys tevoorschijn gehaald om zijn standpunt te rechtvaardigen? In ieder geval niet het utilisme. In ieder geval geen theorie die zegt dat het je menselijke taak is om te genieten en te laten genieten.
Haal nu het beeld van de douchende filosoof even terug. Stel dat een elektrode hetzelfde effect zou hebben als mijn doucheritueel, maar voor nog geen 1 procent van de emissie (en stel ook dat u er van overtuigd bent dat verlaging van emissie essentieel is voor het geluk van toekomstige generaties). Moet Denys bij mij een elektrode plaatsen?
Natuurlijk moet hij die plaatsen. Een lange warme douche is een hopeloos verouderd, vervuilend ritueel uit een tijdsgewricht waarin men de hersenen een mythische status gaf als zetel van de ziel, geest en persoonlijkheid. Terwijl wij allang weten dat de hersenen een doodnormaal orgaan zijn, waar een hoop vreugde, genot en geluk aan te beleven is. Dus plaatsen die elektrode! Misschien moet Denys in dat magnifieke orgaan van mij zelfs twee elektroden plaatsen, als daarmee het genotseffect verdubbeld wordt, met zo’n batterij uit een roze konijntje dat heel lang en gelukzalig neurotisch doortrommelt.

De uitzending van De Wereld Draait Door is te zien op:

7 opmerkingen:

Anoniem zei

Ja, laten we vooral beginnen met de hersenpan! Heerlijk om je gelukkig te wanen, want daar draait alles om. Toch?
Via allerlei cosmetische ingrepen kunnnen we vrij kreukloos de oude dag instrompelen en als we dan ook nog via electroden gevoelens van optimale vreugde boven water kunnen halen is de kans groot dat de dood het laatst lacht.
Hahaha zie je het voor je? Op naar miljoen doden in Irak... maar het voelt wel blij! De dwangmatige 'mensch' in het bioritme van de holy economie slooft zich te pletter voor het neoliberale pluche... lang leve de lol! Vredesmissies en haar genocides... een dag niet gelachen is een dag niet geleefd! Happy flying in the brand new JSF... gieren! En het platzakke medeschuldige volk? Brullen!
Kom nou zeg! We gaan het hihihaha toch niet over geweten hebben. We zijn nu eenmaal op aarde om gelukkig te worden, enne eerst ik en danne... jij ook? Tenslotte als electroden God kunnen vervangen... GELOVEN we louter en alleen in het blije sprookje van NU. Op naar het gelukzalige doel dat elk middel heiligt. En de handen? Vrees niet! Die wassen we extra in onschuld per verdubbelde warme douche.

Anoniem zei

Erratum:
moet zijn eleKtrode.
Sorry voor de c.
Happy zomertijd!

Ronald Hünneman zei

Beste Gloria,

Jij maakt kennelijk een onderscheid tussen je gelukkig wanen en gelukkig zijn. Voor mij is dat onderscheid niet zo duidelijk. Je gelukkig voelen is in ieder geval een onderdeel van gelukkig zijn. En je gelukkig voelen ondanks allerlei ongelukkige omstandigheden is te verkiezen boven je ongelukkig voelen in ongelukkige omstandigheden. Als elektrodes daarbij kunnen helpen, dan is dat erg prettig.
Daarnaast is "genieten en laten genieten" geen egoïstisch gebod.

Jan Willem zei

Gloria bespreekt meer onderwerpen tegelijk dan ik aan kan, dus beperk ik me tot de 'ethiek' van het toedienen van elektronisch genot.
Het nastreven van geluksgevoel lijkt me niets mee fout. Als we Ronald's douchepret kunnen vervangen d.m.v. elektronica, lijkt dat een goed plan, want we beschouwen dat immers als 'overconsumptie'? Maar in het verlengde hiervan kunnen we ook Ronald's voorliefde voor dure loopschoenen en nog zo wat zaken elektronisch regelen. Zou hij dat willen? Als deze optie algemeen beschikbaar zou komen, in welke mate zouden mensen daar dan gebruik van maken? Als we dit vergelijken met drug-gebruik of alcohol, dan zien we dat matig gebruik de wereld leuker zal kunnen maken. Overigens hebben we nog geen overeenstemming over de 'ethiek' van druggebruik.
Maar voorlopig zal dit wel een gedachtenexperiment blijven, want het arme meisje is nog niet eens van haar dwangneurose af. Laat haar tenminste een geluksschokje houden, hangende verder onderzoek...

Anoniem zei

Dag Ronald! Ja, ik maak idd onderscheid tussen gelukkig wanen en gelukkig zijn. In het eerste geval is er kwestie van geluksmanipulatie via een elektrode in het hersengebied en in het tweede geval kwestie van natuurlijke gelukssamensmelting met de eigen werkelijkheid. Lukken zit in geluk(t). Dat gun ik oa dat meisje die wel blij was, maar niet verlost werd van haar dwangneurose. Het zou wel heel erg nonchalant zijn om mensen in een gevoel van geluk te laten banjeren terwijl hun situatie een doodongelukkige is. De enige hoop die zou kunnen bestaan met het inbrengen van een (tijdelijke) elektrode is het gevoel van geluk te triggeren, zodat het de hersenen eigen gaat worden en het 'een andere bril' op gaat zetten?
Geluk is niet te koop en laat zich in principe niet manipuleren. Zelf ben ik liever ongelukkig in ongelukkige omstandigheden, zodat ik er wat aan kan doen! Deze ongemakkelijke 'tekens' wil ik niet missen want zij zeggen iets over mijn situatie en moet onder ogen worden gezien. Zelfs een dag depressief zijn is een luxe! Het is de dag van moed in 'naakte' situatie. In dat licht gezien is er even geen vluchten... want laten we eerlijk zijn! Zijn we geen meesters in het ontlopen van eigen werkelijkheid? "Genieten en laten genieten" is geen egoistisch gebod. "Leven en laten leven" ook niet! Tenzij ons levensgenot overdoses wrange vruchten 'genieten' betekent voor de ander. En dat brengt mij weer naar mijn 1e bijdrage hier.
Want zeg nou zelf: zootje toch? Ha,ha zie je het voor je? De ge-elektrodeerde kwispelstaartende homo homini lupus... lang leve de jungle!

Ronald Hünneman zei

"Het zou wel heel erg nonchalant zijn om mensen in een gevoel van geluk te laten banjeren terwijl hun situatie een doodongelukkige is."
O ja? Nonchalant? Dat is precies wat we doen met morfine als mensen in hun laatste levensfase zitten en de pijn ondraaglijk wordt. Moet je altijd de pijn voelen, zodat je er wat aan kunt doen? Wie beslist dat? Jij? Op grond van welke opvatting over wat echt geluk is en wat niet?
Bij kinderen met brandwonden kun je de vreselijke pijn van het verwisselen van het verband verzachten door ze in een virtuele sneeuwwereld te plaatsen. Mag dat? Of is dat niet echt genoeg?
Lichamelijk gehandicapten die geen manier hebben om aan het echte sociale verkeer van kroegen en feesten deel te nemen, hebben een zalige tijd in Second Life. Niet echt genoeg? Wie bepaald wat echt is?
Mensen in armzalige omstandigheden zijn tevreden omdat ze kunnen bidden en de aanwezigheid van God voelen. Echt genoeg? Opium voor het volk?
Kom op met die elektroden! Zolang ze mijn verstand niet aantasten en me een heerlijk gevoel geven...

Anoniem zei

Het verhaal van de gelukzaligheid door een elektrode, kwam ongeveer gelijktijdig met een artikel in het vak tijdschrift voor graan en veevoer, De Molenaar.

Ik zal het, een beetje kort door de bocht, inleiden:

Het leuke bij werken met beesten (sorry, dieren), en ook planten, boven mensen is dat we lekker kunnen 'rommelen' door middel van genetische veranderingen. Vroege voorouders kozen bijvoorbeeld steeds de rustigste wolf, en uiteindelijk kwam daar een poedeltje uit tevoorschijn.

Dan nu een stapje zijdelings vooruit: Bij onder andere de pluimveehouderij willen (westerse) burgers meer aandacht voor dierenwelzijn. Men heeft aldus bedacht dat (tien)duizenden kippen met z'n allen vrij moeten kunnen rondlopen in een hele grote ruimte, in plaats van met haar tienen in een navenant kleine ruimte. Het lastige bij kippen is echter dat ze, net als mensen, een sterke pikorde kennen (vandaar logischerwijs die naam, (het is waarschijnlijk niet de rangorde als gevolg van de lengte van de penis)).

Pikorde in een groepje van 10 is snel geregeld, en dan is de ruzie voorbij. In een groep van duizend blijven de kippen bezig met ruziemaken(pikken). Om dat te voorkomen bestaat de mogelijkheid om bij de kuikens een stukje van de snavel te knippen.

Maar ja, dat vinden we weer een verkeerde ontwikkeling voor dierenwelzijn. Dus,... snavel blijft, pikken komt weer terug.

Nu naar de gelukzaligheid analoog aan Ronald's verhaal over de plaatsing van de douche-elektrode.

Het is mogelijk om, middels relatief eenvoudige genetische selectie, te zorgen dat de kippen 'van nature' blind zijn. Dan zien ze mekaar niet, en dan wordt er ook niet meer gevochten om de pikorde, en dus rust in de tent (= meer welzijn?).

De kwestie ligt nu bij de ethici (en burgers natuurlijk).

Leesvoer: www2.wur.nl/oraties/Brom%20161204.doc